deportacje:

 

  1. noc z 9/10 grudnia 1939 roku (tzw. „noc Sierowa i Canawy”), podczas której wywieziono – przeważnie do więzień 4 805 cywili;
  2. I deportacja w nocy 9/10 lutego 1940 roku (wywieziono 320 tys. leśników, osadników – z rodzinami, ich znajomych, sąsiadów oraz niektórych urzędników polskiej administracji);
  3. II deportacja z 13 kwietnia 1940 roku (wywieziono blisko 330 tys. represjonowanych Polaków – głównie rodzin, znajomych i przyjaciół skazanych na śmierć w 5 „Katyniach”);
  4. III deportacja w nocy 28/29 czerwca 1940 roku (z aktywną pomocą repatriacyjnych komisji niemieckich, dzięki którym Sowieci dysponowali dokładnymi spisami i adresami – deportowano 420 tys. uciekinierów z Polski centralnej + ok. 15 czerwca 1940 roku oddzielnie deportowano 185 tys. Żydów);
  5. IV deportacja z 20 czerwca 1941 roku (wywieziono ok. 300 tys. osób. Tylko nieliczni zbiegli po zbombardowaniu pociągów deportacyjnych przez Niemców 22 czerwca 1940 roku pod Mińskiem oraz w rejonie Berdyczowa i Żytomierza).Jak wielką liczbę istnień ludzkich pochłonął Sybir obrazuje fakt, że z 3 tys. Polaków zesłanych do łagrów na Czukotce nie przeżył nikt. Pomimo tego strona rosyjska dalej nie jest skłonna do uznania tego za zbrodnie genocydu.

 {youtube}2-yJ6Icvo4k{/youtube}